سفارش تبلیغ
صبا ویژن


جاده خاطره ها

کفشهای ِ تا به تا و وصــله دار ِ من کجاست؟

خاطرات ِ خوب و شیرین ِ بهــار ِ من کجاست؟

 

کوچه هـــــای ِ خاکی و باهم دویدن هایمان

شور و شوق ِ خنده ی ِ بی اختیــار ِ من کجاست؟

 

کاهگل ها عطر ِ دفتـــرهای ِ کاهی داشتند

خاک ِ باران خورده ی ِ ایل و تبــار ِ من کجاست؟

 

کو دبستان؟ کو کلاس ِ درس؟ کو آن نیمکــت؟

همکلاسی ِ همیشه در کنــار ِ من کجاست؟

 

باغ سرسبـــز ِ الفبـــــــا را چرا گم کرده ام؟

سطر سطــر ِ سیب های ِ "آب"دار ِ من کجاست؟

 

آتش ِ پیراهنـــت مانده ست در من ســـــالها

ریزعلی! تنهای ِ تنهــــایم قطار ِ من کجاست؟

 

مانده جای ِ ترکـه اش بر روی ِ دستم، کو خودش؟

درس ِ سارا، درس ِ شیرین ِ انـار ِ من کجاست؟

 

رفت آن روباه ِ مکـــــــــــار و پنیـــرم را ربود

زاغ ِ خوش آواز ِ روی ِ شاخسـار ِ من کجاست؟

 

پس چه کس خط میزند مشق ِ شبم را بعد از این؟

پای ِ تختـــــه مهربان آموزگار ِ من کجاست؟

 

ثلث ِ اول آشنـــــــــایی، ثلث ِ دوم دوستی

ثلث ِ سوم دستــــــخط ِ یادگار ِ من کجاست؟

 

باز هم پاییـــــــز شد بابای ِ پیر ِ مدرســــه!

خش خش ِ برگ ِ درختـــان ِ چنار ِ من کجاست؟

 

کاش میشد باز هم برگشت تا آن روزهــــــــا

خسته ام دلهـــای سنگی! روزگار ِ من ِ کجاست؟

شهراد میدرى

 

یاد مدرسه بخیر.. البته فقط دوران ابتداییگیج شدم با اون صفا و سادگیاش... با اون چکمه های قرمز و صورتی... مانتوهای گشاد و مقنعه های سفید...

یادمه روز اول مامانم منو برد مدرسه.. از پشت پنجره کلاس مامانم رو می دیدم و دلم مطمئن.. ولی وقتی که رفت یه بغض سنگینی کردم و خیلی خودمو کنترل کردم که گریه نکنم..

برای برگشتن قرار بود خودم برگردم خونه.. گفتم بلدم..

زنگ اخر شد و بدو بدو رفتم سر کوچه.. بین دو تا خیابون روبه روم شک کردم ولی بالاخره رفتم سمت چپی خخخ

نگو که باید مستقیم میرفتم. رفتن من همانا و گم شدنم همان. وقتی ناامید شدم از پیدا کردن خونه شروع کردم به گریه کردن.

که یه اقای جوونی صدامو شنید و اومد سمتم که چی شده؟

بنده خدا چند جا رو باهام گشت و وقتی نتونست پیدا کنه خونه رو. گفت بریم مدرسه ت؟ اونجا حتما ادرس دارن.

با هم رفتیم مدرسه و توی مسیر برام کیک خرید و منم گشنههه

تا ادرس رو پیدا کنن دیدم که داداشم بدو بدو داره میاد.

گویا وقتی دیر کردم مامانم فرستاده بودش که برو ببین چی شد نیومد. مامان احتمال داده بود که با دوستام توی مسیر دارم شیطنت کنان برمی گردم

پی نوشت: صبح با مرور این خاطره به مادر اینو میگفتم که اون زمان واقعا دوران خوبی و اعتماد بود... الان مگه میشه بچه 6-7 ساله رو از مدرسه تا خونه تنها گذاشت؟

 

 


نوشتهشدهدرشنبه 95/7/3ساعت 9:33 صبحتوسط*سحربانو*نظرات ( ) |

Design By : Pars Skin






AvaCode.64