مرد اگر بودم

نبودنــت را غروب هاي زمستان در قهوه خانه ي دوري سيگار مي کشيدم

. نبودنــت دود مي شد و مي نشست روي بخار شيشه هاي قهوه خانه . ...

بعد تکيه مي دادم به صندلي

چشمهايم را مي بستم و انگشتانم را دور استکان کمر باريک چاي داغ حلقه مي کردم

تا بيشتر از يادم بروي .

نامرد اگر بودم ،

نبودنـــت را تا حالا بايد فراموش کرده باشم .

مرد نيستم؛ اما نامرد هم نيستم !

زنم و نبودنـت پيرهنم شده است . . .