يااباصالح المهدي "عج " ادرکني

اي پنجره ي احساس ،در کوچه ي تنهايي/آرام نمي گيرد ،هان اين دل دريايي

در حسرت ياد تو، تا مرغ سحر بي خواب/از عطر تو جان گيرد، اين ساقه ي مينايي

نيلوفر ياد تو ،پيچيده بر اين احساس/بي ياد تو مي ميرد، هر صبح شکيبايي

در پيچش زلف تو ،رازيست پر از شبنم/باران زده بر اين دل، از شدت زيبايي

با ديده ي تر ديدم، يک شاخه تبسم را/يک سينه پر از حسرت ،يک نقش چليپايي

در ظلمت شب پيچيد، طوفان نگاهي سرخ/کز شمع رخش تابيد، يک مرد اهورايي

در نرگس چشمانش، آيينه دلتنگي/بنوشته به خطي خوش، اي کاش که باز آيي!