اندوهگني چرا؟ عراقي
مانا که ز جفت خويش طاقي
غمگين مگر از فراق ياري؟
شوريده مگر ز اشتياقي؟
خون خور، که درين سراي پر غم
با هجر هميشه هم وثاقي
ياران ز شراب وصل سر مست
مخمور تو از شراب ساقي
ناگشته دمي ز خويش فاني
خواهي که شوي به دوست باقي؟
جان کن، که نه لايق وصالي
خون بار، که در خور فراقي
چون درخور وصل نيست بودت
